برای دو دهه، آلبندازول به یک برنامه در مقیاس بزرگ برای درمان فیلاریازیس لنفاوی اهدا شده است. یک بررسی اخیر کاکرین اثر آلبندازول را در درمان فیلاریازیس لنفاوی بررسی کرد.
فیلاریازیس لنفاوی یک بیماری شایع در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است که توسط پشه ها منتقل می شود و در اثر عفونت فیلاریازیس انگلی ایجاد می شود. پس از عفونت، لاروها به صورت بالغ رشد می کنند و جفت می شوند و میکروفیلاریا (MF) تشکیل می دهند. سپس پشه در حالی که از خون تغذیه می کند، MF را می گیرد و عفونت می تواند به فرد دیگری منتقل شود.
عفونت را می توان با آزمایش MF در گردش (میکروفیلامنتمی) یا آنتی ژن های انگل (آنتی ژنمی) یا با شناسایی کرم های بالغ زنده با سونوگرافی تشخیص داد.
سازمان بهداشت جهانی (WHO) درمان انبوه کل جمعیت را سالانه به مدت حداقل پنج سال توصیه می کند. اساس درمان ترکیبی از دو دارو است: آلبندازول و داروی میکروفیلاریسیدال (ضد فیلاریازیس) دی اتیل کارمازین (DEC) یا ایورمکتین.
آلبندازول به تنهایی برای استفاده شش ماهه در مناطقی که بیماری روآ هم‌آندمیک است، توصیه می‌شود، جایی که DEC یا ایورمکتین نباید به دلیل خطر عوارض جانبی جدی استفاده شود.
هر دو ایورمکتین و DEC به سرعت عفونت MF را پاک کردند و عود آن را سرکوب کردند. با این حال، تولید MF به دلیل قرار گرفتن در معرض محدود در بزرگسالان از سر گرفته خواهد شد. آلبندازول برای درمان فیلاریازیس لنفاوی پس از یک مطالعه نشان داد که دوزهای بالای تجویز شده در طی چند هفته منجر به عوارض جانبی جدی می‌شود که مرگ کرم‌های بالغ را نشان می‌دهد.
یک مشاوره غیررسمی WHO متعاقباً نشان داد که آلبندازول دارای فعالیت کشنده یا عقیم‌کننده علیه کرم‌های بالغ است. در سال 2000، GlaxoSmithKline شروع به اهدای آلبندازول به پروژه های درمان فیلاریازیس لنفاوی کرد.
کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده (RCTs) اثربخشی و ایمنی آلبندازول را به تنهایی یا در ترکیب با ایورمکتین یا DEC بررسی کرده‌اند. متعاقباً، چندین مرور سیستماتیک از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و داده‌های مشاهده‌ای انجام شده است، اما مشخص نیست که آیا آلبندازول برای فیلاریازیس لنفاوی مفید است یا خیر.
با توجه به این موضوع، یک مرور کاکرین منتشر شده در سال 2005 برای ارزیابی تأثیر آلبندازول بر بیماران و جوامع مبتلا به فیلاریازیس لنفاوی به روز شده است.
مرورهای کاکرین مرورهای سیستماتیکی هستند که هدف آنها شناسایی، ارزیابی و خلاصه کردن همه شواهد تجربی است که معیارهای از پیش تعیین شده برای پاسخ به یک سوال تحقیق را برآورده می کند. بررسی های کاکرین با در دسترس قرار گرفتن داده های جدید به روز می شوند.
رویکرد کاکرین سوگیری را در فرآیند بررسی به حداقل می رساند. این شامل استفاده از ابزارهایی برای ارزیابی خطر سوگیری در کارآزمایی‌های فردی و ارزیابی قطعیت (یا کیفیت) شواهد برای هر پیامد است.
یک تفسیر به روز شده کاکرین "آلبندازول به تنهایی یا در ترکیب با عوامل میکروفیلاریسیدال در فیلاریازیس لنفاوی" در ژانویه 2019 توسط گروه بیماری های عفونی کاکرین و کنسرسیوم COUNTDOWN منتشر شد.
پیامدهای مورد علاقه شامل پتانسیل انتقال (شیوع و تراکم MF)، نشانگرهای عفونت کرم بالغ (شیوع و تراکم آنتی ژنمی، و تشخیص اولتراسوند کرم‌های بالغ)، و اندازه‌گیری عوارض جانبی است.
نویسندگان سعی کردند از یک جستجوی الکترونیکی برای یافتن همه کارآزمایی‌های مرتبط تا ژانویه 2018، صرف‌نظر از زبان یا وضعیت انتشار، استفاده کنند. دو نویسنده به طور مستقل مطالعات را برای گنجاندن ارزیابی کردند، خطر سوگیری را ارزیابی کردند و داده‌های کارآزمایی را استخراج کردند.
بررسی شامل 13 کارآزمایی با مجموع 8713 شرکت‌کننده بود. یک متاآنالیز از شیوع انگل ها و عوارض جانبی برای اندازه گیری اثرات درمان انجام شد. جداول را برای تجزیه و تحلیل نتایج تراکم انگل آماده کنید، زیرا گزارش ضعیف به این معنی است که داده ها نمی توانند ادغام شوند.
نویسندگان دریافتند که آلبندازول به تنهایی یا در ترکیب با میکروفیلاریسیدها تأثیر کمی بر شیوع MF بین دو هفته تا 12 ماه پس از درمان دارد (شواهد با کیفیت بالا).
آنها نمی دانستند که آیا در 1-6 ماهگی (شواهد با کیفیت بسیار پایین) یا در 12 ماهگی (شواهد با کیفیت بسیار پایین) تأثیری بر تراکم mf وجود دارد یا خیر.
آلبندازول به تنهایی یا در ترکیب با میکروفیلاریسیدها تأثیر کمی بر شیوع آنتی ژنمی در طی 6 تا 12 ماه داشت (شواهد با کیفیت بالا).
نویسندگان نمی دانستند که آیا تأثیری بر تراکم آنتی ژن بین 6 تا 12 ماهگی وجود دارد یا خیر (شواهد با کیفیت بسیار پایین). آلبندازول افزوده شده به میکروفیلاریسیدها احتمالاً تأثیر کمی بر شیوع کرم‌های بالغ که با سونوگرافی در 12 ماهگی تشخیص داده می‌شوند (شواهد با قطعیت پایین).
هنگامی که آلبندازول به تنهایی یا به صورت ترکیبی استفاده می‌شود، تأثیر کمی بر تعداد افرادی که عوارض جانبی را گزارش می‌کنند، نداشت (شواهد با کیفیت بالا).
بررسی شواهد کافی نشان داد که آلبندازول، به تنهایی یا در ترکیب با میکروفیلاریسیدها، تأثیر کمی بر ریشه‌کنی کامل میکروفیلاریا یا کرم‌های کرم بالغ طی 12 ماه پس از درمان دارد.
با توجه به اینکه این دارو بخشی از سیاست اصلی است، و سازمان بهداشت جهانی هم اکنون یک رژیم سه دارویی را توصیه می کند، بعید است که محققان به ارزیابی آلبندازول در ترکیب با DEC یا ایورمکتین ادامه دهند.
با این حال، در مناطق بومی روآ، فقط آلبندازول توصیه می شود. بنابراین، درک اینکه آیا دارو در این جوامع کار می کند یا خیر، اولویت اصلی تحقیقاتی است.
حشره کش های فیلاریاتیک بزرگ با برنامه های کاربردی کوتاه مدت می توانند تأثیر عمده ای بر برنامه های ریشه کنی فیلاریازیس داشته باشند. یکی از این داروها در حال حاضر در حال توسعه بالینی است و در وبلاگ اخیر BugBitten منتشر شده است.
با ادامه استفاده از این سایت، با شرایط استفاده، دستورالعمل های انجمن، بیانیه حریم خصوصی و خط مشی کوکی ما موافقت می کنید.