Persatuan Penyakit Berjangkit Amerika pada masa ini mengesyorkan antibiotik amoksisilin dan ampicillin, aminopenicillin (AP), sebagai ubat pilihan untuk merawatenterococcusUTI.2 Kelaziman enterococcus tahan ampicillin telah meningkat.

Khususnya, kejadian tahan vankomisinenterokokus(VRE) telah meningkat hampir dua kali ganda dalam beberapa tahun kebelakangan ini, dengan 30% daripada isolat enterokokal klinikal dilaporkan sebagai tahan terhadap vankomisin.3 Berdasarkan piawaian Institut Piawaian Klinikal dan Makmal semasa,Enterococcusspesies dengan kepekatan perencatan minimum (MIC) ≥ 16 μg/mL dianggap tahan ampicillin.

Makmal mikrobiologi menggunakan titik putus yang sama ini tanpa mengira tempat jangkitan. Data farmakokinetik, farmakodinamik dan ujian klinikal menyokong penggunaan antibiotik aminopenicillin dalam rawatan enterococcus UTI, walaupun apabila isolat mempunyai MIC yang melebihi titik putus kerentanan.4,5

Oleh kerana antibiotik AP dibersihkan melalui buah pinggang, kita boleh mencapai kepekatan yang lebih tinggi dalam air kencing berbanding dalam aliran darah. Satu kajian dapat menunjukkan purata kepekatan air kencing sebanyak 1100 μg/mL yang dikumpul selama 6 jam selepas hanya satu dos amoksisilin oral 500 mg.

Satu lagi kajian menganalisis tahan ampicillinenterococcus faecium(E. Faecium) pengasingan air kencing dengan MIC yang dilaporkan sebanyak 128 μg/mL (30%), 256 μg/mL (60%) dan 512 μg/mL (10%).4 Menggunakan data daripada ujian ini, adalah munasabah untuk mengatakan bahawa kepekatan AP mencapai kepekatan yang mencukupi dalam saluran kencing untuk merawat banyak jangkitan tahan yang dilaporkan.

Dalam kajian lain, didapati tahan ampicillinE. faeciumpengasingan air kencing mempunyai MIC yang berbeza-beza, dengan median MIC 256 μg/mL5. Hanya 5 pencilan mempunyai nilai MIC >1000 μg/mL, tetapi setiap pencilan ini berada dalam 1 pencairan 512 μg/mL.

Antibiotik penisilin memaparkan pembunuhan bergantung pada masa dan tindak balas yang optimum akan berlaku selagi kepekatan air kencing berada di atas MIC untuk sekurang-kurangnya 50% daripada selang dos.5 Oleh itu, kita boleh membuat kesimpulan yang munasabah bahawa dos terapeutik antibiotik AP bukan sahaja berkesan. merawatEnterococcusspesies, tetapi juga tahan ampisilinenterococcusdiasingkan dalam UTI yang lebih rendah, selagi dos yang munasabah.

Mendidik preskripsi adalah satu cara untuk mengurangkan jumlah antibiotik spektrum luas yang digunakan untuk merawat jangkitan ini, seperti linezolid dan daptomycin. Cara lain ialah membangunkan protokol di institusi individu untuk membantu membimbing prescriber ke arah preskripsi yang diarahkan garis panduan.

Salah satu cara terbaik untuk memerangi masalah ini bermula di makmal mikrobiologi. Titik putus khusus air kencing akan memberi kami data kerentanan yang lebih dipercayai; bagaimanapun, ini tidak tersedia secara meluas pada masa ini.

Banyak hospital menghentikan ujian kerentanan rutin merekaenterococcuspengasingan kencing dan melaporkan semuanya secara rutin terdedah kepada aminopenicillins.6 Satu kajian menilai hasil rawatan antara pesakit yang dirawat untuk VRE UTI dengan antibiotik AP berbanding mereka yang dirawat dengan antibiotik bukan beta-laktam.

Dalam kajian ini, terapi AP dianggap aktif dalam semua kes, tanpa mengira kerentanan ampicillin. Dalam kumpulan AP, agen yang paling biasa dipilih untuk terapi muktamad ialah amoksisilin diikuti oleh ampicillin intravena, ampicillin-sulbactam, dan amoxicillin-clavulanate.

Dalam kumpulan bukan beta-laktam, agen yang paling biasa dipilih untuk terapi muktamad adalah linezolid, diikuti oleh daptomycin dan fosfomycin. Kadar penyembuhan klinikal adalah 83.9% pesakit dalam kumpulan AP dan 73.3% dalam kumpulan bukan beta-laktam.

Penyembuhan klinikal dengan terapi AP diperhatikan dalam 84% daripada semua kes dan dalam 86% pesakit dengan isolat tahan ampisilin, tanpa perbezaan statistik dikesan antara keputusan bagi mereka yang dirawat dengan bukan β-laktam.